-L’espace public est le contraire de l’espace privé, l’espace public est le contraire de l’espace privatisé.
-Celui qui privatise l’espace l’a obtenu, il l’a acheté, hérité, il l’a simplement occupé.
-Celui qui privatise l’espace a du pouvoir.
-Celui qui privatise l’espace contrôle ou fait contrôler cet espace.
-L’impuissant a besoin de l’espace public
-L’espace public est un espace non contrôlé.
-L’espace public est l’espace de l’impuissance.
-L’espace public n’a pas d’importance économique, pour l’instant c’est un espace sans valeur (économiquement).
-L’espace public parfait serait un espace ou chacun pourrait à chaque instant faire n’importe quoi.
-Espace public est donc un concept platonique, un espace à cent pourcent public me semble impensable.
-La rue est beaucoup moins publique qu’on ne pourrait le croire à première vue: la rue divise différents flux de trafic, elle évite le conflit entre ces différents flux: il faut avoir une voiture pour avoir accès à une partie de la rue, ou un vélo pour une autre partie de la rue.
-La place est également un espace peu public : le patron du café ou du magasin s’approprie l’espace, ils installent leurs terrasses ou la marchandise et balaient soigneusement les déchets.
-On peut reconnaitre l’espace public aux ordures qui trainent : dans une société unidimensionnellement orientée vers le profit les endroits où les ordures trainent sont des endroits négligés.
-L’espace public est l’espace de la perte, pas l’espace du profit.
-Dans l’espace public le vent rassemble les ordures contre un obstacle vertical: les ordures ou ceux qui sont vus par la société comme telles.
-L’espace public est l’espace du gaspillage, pas l’espace de la parcimonie.
-L’espace public se trouve par définition tout près de l’espace privatisé ; la lointaine forêt n’est pas un espace public.
-Le moment de la transgression est le moment où on entre en contact avec soi-même et avec le monde.
-La vraie transgression se fait hors de l’espace privé et contrôlé : l’enfant qui veut allumer un feu, les premiers contacts sexuels, les drogues,…
-L’espace public est l’espace de la transgression des normes de la société.
-L’espace public est l’espace du non-avoir.
-L’espace public est l’espace de l’être.
-L’espace public est l’espace existentiel.
-L’espace public est l’espace du besoin (la pression de devoir transgresser les normes de la société).
-L’espace public est l’espace où vont ceux qui sont dans le besoin.
-L’espace public est l’espace où ceux qui sont dans le besoin se rencontrent.
-Ceux qui sont dans le besoin laissent leurs traces dans l’espace public (déchets de déchets) : leurs flux corporels : les larmes, l’urine, le sang, le sperme. Il n’y a personne pour nettoyer, l’espace n’appartient à personne, personne ne se sent responsable, personne ne s’est approprié l’espace.
-Des gens de différents âges, races ou cultures, des gens avec des besoins très différents semblent chercher les mêmes espaces publics. Ceux qui sont de manières différentes dans le besoin semblent lire l’espace d’une manière pratiquement identique : l’enfant et le vieillard, le toxicomane et ceux qui cherchent un contact sexuel non toléré par la société… se servent de l’espace public de la même façon, lisent l’espace de la même manière : juste à côté du parking de l’autoroute, juste derrière un écran de buissons. Ceux qui sont dans le besoin, ceux qui acceptent leurs besoin, lisent l’endroit, lisent l’espace de la même manière.
-Celui qui accepte son besoin verra, lira et comprendra l’espace public, il lit cet espace comme les autres vulnérables, qui l’avaient vu et reconnu avant lui.
-Nous avons tous besoin de transgression, d’espace pour la transgression, d’espace public, nous sommes tous dans le besoin et vulnérables.
-Quand un écrivain écrit un livre, le lecteur lit autre chose, un autre lecteur lira encore autre chose.
-Il semble que nous savons lire l’espace sans perturbation ou interférence quand nous acceptons notre besoin (à la place du pouvoir, de la connaissance et de la compréhension).
-Par l’espace une manière non-linguistique, ou serait-ce pré-linguistique, de parler semble possible.
-Quand je peux lire l’espace d’une manière similaire à beaucoup d’autres, je peux par cet espace parler avec ces autres, de moi-même, de nos besoins et de nos angoisses, du monde.
-Je peux te toucher, pour un moment à travers l’espace (public).
-Peut-être espace commun est un meilleur mot pour espace public.
-Publieke ruimte is het tegendeel van privé ruimte, is het tegendeel van geprivatiseerde ruimte.
-Diegene die ruimte privatiseert heeft die ruimte verworven, hij heeft ze gekocht, of geërfd, heeft ze in beslag genomen of bezet. Hij wordt beschermd door wetten, gewoontes en macht.
-Diegene die ruimte privatiseert heeft macht.
-Diegene die ruimte privatiseert oefent er controle over uit.
-De onmachtige heeft de publieke ruimte nodig.
-Publieke ruimte is niet-gecontroleerde ruimte.
-Publieke ruimte is de ruimte van de onmacht.
-Publieke ruimte is economisch onbelangrijke, op dat ogenblik waardeloze, ruimte.
-De perfecte publieke ruimte zou die ruimte zijn waar iedereen op elk ogenblik eender wat zou kunnen doen.
-Publieke ruimte is dus een platonisch begrip, honderd procent publieke ruimte lijkt ondenkbaar.
-De straat is veel minder publiek dan men op het eerste zicht zou denken: de straat scheidt verschillende verkeersstromen, vermijdt het conflict tussen de verschillende verkeersstromen: je moet een auto hebben om op het ene deel van de straat te mogen komen, of een fiets voor nog een ander deel van de straat.
-En ook het plein is een weinig publieke ruimte, de cafébaas of de winkelier eigent zich de ruimte toe, installeert er zijn terrassen of winkelwaar en veegt het vuil zorgzaam samen.
-Publieke ruimte is te herkennen aan het afval dat er rondslingert: in een eenduidig op winst gerichte samenleving zijn de plekken waar het afval slingert genegeerde plekken.
-Publieke ruimte is de ruimte van het verlies, niet de ruimte van de winst.
-In de publieke ruimte waait het afval samen tegen een verticale opstand, het afval of zij die door de samenleving als afval gezien worden.
-Publieke ruimte is de ruimte van het verspillen (van energie), niet de ruimte van het zuinige sparen.
-Publieke ruimte ligt per definitie vlak bij geprivatiseerde ruimte; het verafgelegen woud is geen publieke ruimte.
-Het moment van de maatschappelijke overtreding is het moment waarop men in contact komt met zich zelf en met de wereld.
-De echte overtreding vindt plaats buiten de gecontroleerde privé ruimte: het kind dat vuurtje wil stoken, de eerste seksuele contacten, de drugs,...
-Publieke ruimte is de ruimte van de overtreding van de maatschappelijke norm(en).
-Publieke ruimte is de ruimte van het zijn.
-Publieke ruimte is de ruimte van het niet-hebben.
-Publieke ruimte is de existentiële ruimte.
-Publieke ruimte is de ruimte van de nood (de dwang om de maatschappelijke norm te moeten overtreden).
-Publieke ruimte is de ruimte waar diegenen gaan die in nood zijn.
-Publieke ruimte is de ruimte waar diegenen die in nood zijn elkaar ontmoeten.
-Zij die in nood zijn laten hun sporen na in de publieke ruimte (afval van afval), zoals hun lichaamssappen: tranen, urine, bloed, sperma. Er is niemand om het op te vegen, de ruimte is van niemand, niemand voelt er zich verantwoordelijk voor, niemand heeft zich de ruimte toegeëigend.
-Mensen van verschillende leeftijden, rassen of culturen, mensen met heel verschillende noden blijken dezelfde publieke ruimte op te zoeken. Zij die op verschillende manieren in nood zijn blijken de ruimte op een zo goed als identieke manier te lezen: het kind en de grijsaard, de drugsverslaafde en degene die op zoek is naar een maatschappelijk ongeoorloofd seksueel contact... maken op dezelfde manier gebruik van de publieke ruimte, lezen de ruimte op eenzelfde manier: net naast de parkeerplek aan de drukke rijweg, net achter een scherm van struiken. Diegenen die in nood zijn, die toegeven aan hun nood, die hun nood accepteren, lezen de plek, lezen de ruimte op dezelfde manier.
-Wie zijn eigen nood accepteert zal de publieke ruimte zien, lezen en begrijpen, hij leest die ruimte net zo als de andere noodlijdende, die voor hem de ruimte als zijnde ‘publiek’ gezien en herkend had.
-Wij hebben allemaal nood aan overtreding, aan ruimte voor de overtreding, aan publieke ruimte, wij zijn allemaal noodlijdend en kwetsbaar.
-Als een schrijver een boek schrijft leest de lezer een ander boek, een volgende lezer leest nog iets anders.
-Ruimte blijken we eenduidig, zonder ruis of storing te kunnen lezen, als we onze nood accepteren (in plaats van macht en kennis en overzicht en begrip).
-Via de ruimte is een niet-talig of is het een voor-talig spreken mogelijk.
-Als ik de ruimte op eenzelfde manier kan lezen als vele anderen, kan ik, langs de ruimte om, met die anderen spreken, over mezelf, over die anderen, over onze noden en onze angst, over de wereld.
-Ik kan jou aanraken, voor een ogenblik doorheen de (publieke) ruimte.
-Ruimte, publieke ruimte is dé interface.
-Misschien is gemene ruimte een beter woord voor publieke ruimte.
-Public space is the opposite of privat(iz)e(d) space.
-The one who privatizes space has obtained that space, bought it or inherited it, seized it or simply occupied it. she/he is protected by laws, habits and power.
-The one who privatizes space controls it.
-The powerless need the public space.
-Public space is not-controlled space.
-Public space is the space of powerlessness.
-Public space is economically meaningless.
-Public space is the space of need.
-Public space is the space of transgression.
-The perfect public space would be a space where anybody could do anything at anytime. Public space is thus a platonic idea since a 100% public space is unthinkable.
-Public space is indicated by dirt.
-Streets are not public spaces; they separate different traffic movements, they avoid the conflict between them, you need a car to be allowed on one part of the street, or a bike for another part.
-Squares are not public spaces, the bar or shop owners appropriate the space for their terraces or for displaying their goods and clean up the assembled dirt carefully.
-Public spaces are characterized by waste: in a society that is unambiguously driven by profit, places where waste lingers are ignored places.
-Public space is the space of loss, not the space of profit; public space is the space of wasting energy, not of carefully saving it.
-Public space lies close to privatized frequented space per definition; the faraway, isolated woods are not public spaces.
-The moment of violating the rules of society is the moment of confrontation with oneself and with the world.
-The real transgression takes place out of the controlled private space: kids playing with fire, the first sexual encounters, drugs…
-Public space is the space of breaking the societal rules.
-Public space is the space of not-having.
-Public space is the space of being; public space is the existential space.
-Public space is the space of need (the urge to violate the social standards). Public space is the space where those who are in need go, where those who are in need meet.
-Leisure kills public space.
-Those in need leave their traces in the public space (waste by waste) like bodily fluids: tears, blood, sperm, urine. Nobody cleans it up; the space is owned by nobody.
-People of different ages, races or cultures, people with completely different needs visit the same public spaces. Their needs are different but they read the space in the same way: the child, the old man, the drug abused and those looking for (homo) sexual contacts, those who give in to their need, read this space in the same way.
-Those who accept their need will see, read, recognize and understand public spaces.
-We all need spaces to violate rules, to trespass the standards of our society. We’re all in need and vulnerable.
-When a writer writes a book, the reader will read another book and another reader will yet read something else, but we all read space unambiguously, without noise or disturbance from the moment we accept our need and forget about power, knowledge, insights and contemplation.
-Through the public space a non-verbal or pre-verbal talking is possible.
-When I am able to read the public spaces in the same way as many others, I am able to talk with the others about myself, about the others, about our needs, our fears and about the world, through (public) space.
-I can touch you, for a moment through (public) space. A better word for public space might be common space, although…
